Vrijdag 8/2

Vanmorgen sputtert bij iedereen het lijf tegen, we zijn best toe aan een dagje relaxen op het strand.  
Abdou zei gisteren nog, de road is bad. En of ie bad is, kanonne zeg. Tot aan de havens is de weg goed, hier hebben de chinezen mee te maken💰, en daar hebben we ongeveer een half uur lol van gehad. Daarna volgt een ruim 3 uur durend zandpad met diepe kuilen, hoge bulten en waterbasins. We dachten dat we alles al gehad hadden qua slechte wegen, niet dus. Wat een topper is Armstrong die ons overal doorheen sleurt. We hebben 1x vastgezeten toen hebben we Hans laten duwen 😂 Neh het lukte Armstrong eruit te komen maar zaten wel heftige stukken tussen. En we weten dat we deze weg ook weer terug moeten! Of we wat gaan zien is natuurlijk maar de vraag want voor wildlife moet je er normaal vroeg bij zijn. Om 12:00 is t echt te warm natuurlijk. Het gaat niet vanzelf toegang tot zo’n park. Eerst rijden we 3x verkeerd, schijnt dat ze entree verlegd hebben, dan gaan we ons melden bij het secretariaat wat gesloten blijkt maar 3x door de straat met een busje vol blanken trekt genoeg aandacht om een groen rangerpakje op een motor er achteraan te sturen. Er wordt een ranger voor ons gehaald. Terwijl we wachten informeert Hans bij een andere werknemer maar ook hij denkt dat we ietwat te laat zijn. Gewapend met ranger, wel een lief meske, vertrekken we voor een kilometer of 14...of nog beetje meer. We rijden een eind, moeten weer terug. Links af, terug, smal bospad, kunnen niet verder dus terug. Ze wil ons naar een specifieke plek voor gorilla’s brengen 🤔 We duiken weer ergens een bospad in. Het is ontzettend smal maar Armstrong vliegt er met een bloedgang doorheen, de hobbels hebben ze hier voor t gemak achterwege gelaten maar dan komt er ergens op het pad een diep modderspoor waar we doorheen moeten.....en in blijven steken... 
Daar staan we nu al even. Heel toevallig zat er een motor met 3 jongens achter ons die helpen met de redding. Het lukt iig niet in 5 min
Zo’n 1,5 uur later zitten we weer in auto. Deb heeft de 3 jongens een fooitje gegeven want van de begeleiding kwam er niets. Echt super dat ze al die tijd geholpen hebben. Omdat het tegen half 3 loopt geven we aan dat we wat ons betreft terug kunnen. We hebben die vreselijke hobbelweg ook weer een uur of 3 terug. Als Armstrong de auto draait, ja hij moet nog een keer terug door die sloot maar wordt er goed doorheen geloodst, staan Deb en ik nog even met de ranger te praten. Ze was verbaasd dat we in 1 dag op en neer kwamen hiervoor, gebruikelijk is de nacht ervoor hier te slapen zodat je vroeg in het park bent. We waren nog niet aangemeld wat tijd kost en onze auto was niet geschikt, ze vroeg zich af of we het park überhaupt zouden halen hiermee omdat we nog 2 lastige bruggen op ons pad zouden krijgen. Kortom: niet handig voorbereid dus. Deb en ik hebben het daar losgelaten en er maar een klein feestje van gemaakt. Armstrong vond het zelf ook een feestje, terrein rijden. Waar je niet blij van kan worden. 
Adventure 🤔 
Onderweg helpen we nog een Jeep die zich vastgereden heeft in de modder en dan is hobbelen tot we tegen 17:30 het asfalt weer bereiken. We gaan maar meteen door eten in het lunchtentje van gisteren (daar kan je van de kaart kiezen) want we zien op tegen t restaurant van het hotel. 3x op rij hetzelfde eten is echt teveel van het goede. 
Het bleek een goede keuze, 3 personen met pizza waar zoveel van overbleef dat we er weer 1 pizza van konden maken en deze bij de wachtende mannen afgegeven. Ook weer blij. Onderweg naar huis belanden we in een soort uitvaart/ herdenkingsdienst. Een hoge pief uit Kribi is in december met zijn vrouw omgekomen bij een ongeluk in Yaoundé en die wordt dit weekend herdacht en begraven hier in Kribi. De stroom mensen gaat met muziek al zingend en met lichtjes door het dorp. We drinken nog wat en dan is het weer bedtijd (al vroeg hier). Morgen zomaar een ochtend voor onszelf! We hebben tot 12 voordat we uit moeten checken.