Dinsdag 29/1

7:30 ontbijt, 8:00 vertrek. Bootcamp has started. 8:00 hebben we niet gehaald want verder heeft hier helemaal niemand haast maar 8:15 zijn we weg. Ik zit achterin om goed door het raam foto’s te kunnen maken. Terwijl ik van een stadion in aanbouw met op de voorgrond de armoede zichtbaar foto’s probeer te maken worden we aan de kant gezet en loopt er een agent langs mijn kant (schrik 😳 want foto’s van uniformen verboden). De gids moet lullen als brugman. Allemaal paspoort inleveren, daarna allemaal auto uit en intussen Abdou maar zeggen dat we toerist zijn. Paspoorten weer terug, auto weer in pffff gevalletje klotsoksels. Nog geen 200 meter verder: we doen nog zo’n controlepostje 👮🏿‍♂️Stuk minder spannend als 200m terug maar wel een intimiderend stukje toneel wat ze opvoeren.

Clichi (?) dry meat, spicey. Specialiteit die we van Abdou ontvangen. Na een paar hapjes staak ik mijn proeverijtje en moffel t weg. Deb is daar later heel blij mee! Al blijft het een raadsel wat voor soort vlees het is Abdou roept beef maar heeft de grootste lol als we langs een kraam met stekelvarken en ratten rijden  

Het gaat al wennen. Zet een paar mannen in oranje hesjes met een fluitje in de mond langs kant van weg en je hebt werk. Overal staan controleposten, gendarmerie en wat al niet meer voor smaken in uniform op hun fluitje te blazen. De eerste keer was nog spannend maar we worden per rit een aantal keer naar de kant gefloten.

Al met al een lange, met af en toe regen, reisdag. Rond 15:30 zijn we in Ebogo. Supermooi hier maar echt in rimboe. Kamers verdelen, douche laten fixen (alleen koud water en een gevulde wastobbe 🤔) en een handdoek is misschien ook wel handig, (zoals de Eddie Murphey van de accomodatie zei: ”this is Africa”) en dan moeten we ons om 16:00 beneden bij de bootjes melden. 
Met 3 bootjes worden we naar de grootste boom van de wereld gevaren maar na 10 minuten breekt de hemel open. Het regent lang en hard. En hoewel we (bijna) allemaal wel iets bij ons hebben om minstens de camera’s  te beschermen zijn we in no time doorweekt. Al snel wordt besloten om terug te gaan en dan gaat het ook nog onweren! Deb zit heel stilletjes achter mij. 
Nu dus even opdrogen en dan om 19:00 eten. Ben nu al benieuwd wat er op het menu staat. Vanavond kies ik echt vegetarisch...denk ik...

Afgelegen zitten is in dit geval geen bereik hebben, elektriciteit die er telkens uit knalt. En dan is het ook echt aardedonker! Het plekje is prachtig maar de accommodatie laat ernstig te wensen over. Deb en ik hadden een huisje met 2 slaapkamers, ieder een 2 persoonsbed maar er schoot zoveel door de kamer toen we naar bed wilden dat we het bed maar gedeeld hebben. Een bed wat overigens vol zat met kleine beestje maar dat zagen we vanmorgen pas 😳